نگرانی ها پیرامون فناوری بیومتریک

این روزها فناوری بیومتریک رشد انفجاری و سریعی را تجربه میکند. بیش از 80 درصد تلفن های هوشمندی که در حال حاضر به فروش میرسند، به شکلی از فناوری بیومتریک استفاده میکنند. در عین حال تقاضا از سوی بازارهایی مثل پایانه های پرداخت و سیستم های کنترل تردد نیز رو به افزایش است. در دوران اخیر، ارزش واقعی این فناوری آشکارتر نیز شده است. معرفی موارد تازه ای از استفاده تکنولوژی بیومتریک، با امنیت و سهولت و بهداشت بالاتر، باعث شده زیست شناختی به فناوری رایجی بدل شود. گسترش مرزهای استفاده از این فناوری در بانکداری، ابزارهای پوشیدنی در ورزش و نیز صنعت خودروسازی توانسته چشم اندازهای تازه ای از این صنعت پیش رویمان ایجاد کند.

اگرچه پیشبینی میشود فناوری بیومتریک در سال های پیش رو رشد محسوسی در تمامی بازارها داشته باشد، اما هنوز تصورات غلطی در مورد این فناوری وجود دارد. در نتیجه، برخی مصرف کنندگان و مشتریان هنوز در مورد استفاده از فناوری بیومتریک نگران هستند؛ به خصوص وقتی که صحبت استفاده از این فناوری در محدوده های شخصی تر مثل منازل و نیز خدمات مالی در میان باشد.

نیم قرن پیش، فناوری بیومتریک از منظر تجاری و صنعتی در ابتدای راه خود به سر میبرد و تردیدهای زیادی درباره کارآیی و امنیت آن وجود داشت. اما این صنعت در این سال ها راه زیادی پیموده و به کمک سرمایه گذاری های گسترده و به لطف فعالیت های وسیع در بخش های تحقیق و توسعه، پیشرفت چشمگیری را تجربه کرده است. اکنون دیگر این فناوری در میان عموم جا افتاده و افراد، استفاده از آن در زندگی روزمره خود را پذیرفته اند.

حفظ اطلاعات محرمانه در فناوری بیومتریک

یکی از گمان های غلط درباره سیستم های بیومتریک آن است که شرکت ها و اشخاص ثالث به اطلاعات زیست شناختی ثبت شده توسط سامانه ها دسترسی دارند. اما حقیقت آن است که اطلاعات ثبتی به صورت رمزنگاری شده و ایمن در دستگاه ذخیره می شوند و در هیچ فضای خارجی ضبط و نگهداری نخواهند شد.

علاوه بر این، ابزارهای بیومتریک از امنیت سخت افزاری بالایی نیز برخوردارند. بهره گیری کارت های اعتباری از ریزتراشه های SE و بکارگیری محیط اجرای قابل اعتماد (TEE) در پردازنده های تلفن های هوشمند بخشی از تمهیدات سخت افزاری برای حفظ محرمانگی داده ها هستند.

امنیت در فناوری بیومتریک

یکی دیگر از نگرانی ها در رابطه با استفاده از سیستم های بیومتریک، سرقت اطلاعاتی مثل اثر انگشت و استفاده از آن در جهت کلاهبرداری های اینترنتی، حملات سایبری و سایر موارد غیرقانونی و سودجویانه و ایجاد مسئولیت برای افرادی است که طعمه این اهداف قرار گرفته اند. اگرچه این موارد روی کاغذ و از نظر فنی امکان پذیر هستند اما باید گفت که با پیشرفت این تکنولوژی و بهبود کارکرد حسگرها، عمل سرقت و جعل اثر انگشت و سایر شاخصه های بیومتریک به قدری پیچیده شده که نیازمند زمان، مهارت و هزینه های هنگفتی از سوی جاعلین است.

فراموش نکنیم که شیوه های قدیمی احراز هویت (رمز عبور و کدهای چند رقمی) در برابر سوءاستفاده های احتمالی به مراتب آسیب پذیرتر هستند. مضاف بر این که با انجام راهکارهای ساده ای مثل استفاده ترکیبی از چند عنصر بیومتریک (مثلا ترکیب اثر انگشت و کف دست) و یا اضافه کردن رمزعبور منحصربفرد به فرآیند احراز هویت میتوان احتمال نفوذ سارقین را به شدت کاهش داد.

نتیجه

اگر تجربه استفاده از حسگرهای اثر انگشت در تلفن های همراه را در یاد داشته باشید احتمالا به خاطر می آورید که این حسگرها در سال های پیش در اسکن اثر انگشت مرطوب و خیس تا چه میزان با مشکل مواجه میشدند. اما رشد این فناوری در سال های اخیر تا جایی بوده که دستگاه های جدید توانایی قابل توجهی در شناسایی انگشت های زمخت پیدا کرده اند. با اطمینان به پیشرفت های اخیر میتوان نگرانی ها درباره تجربه کاربری سیستم های بیومتریک را از بین برد. ضمنا با استفاده چندگانه از این سامانه ها میتوان کاربردشان را در هر شرایط آب و هوایی گسترش داد. بطور مثال در صورت استفاده از دستکش و ایجاد محدودیت برای استفاده از اثر انگشت و اسکن کف دست، میتوان از فناوری تشخیص چهره برای احراز هویت بهره جست.

با وجود طرح نگرانی ها درباره کاربرد سیستم های بیومتریک، این سامانه ها کارآمدترین شیوه ها را برای شناسایی افراد ارائه میکنند. با توجه به رشد چشمگیر صنعت بیومتریک، این فناوری بی شک از مهمترین موارد کنترل و تضمین امنیت فیزیکی و سایبری خواهد بود.

برای مشاهده ی محصولات و دستگاه های حضور و غیاب بیومتریک روی این لینک کلیک کنید.